بررسی و نقد روش آموزش زبان عربی به شیوة مستقیم (بررسی موردی: کتاب های دکتر حسین خراسانی)

این مقاله قصد دارد با برگشت به اواخر دهة چهل خورشیدی، شیوه های رایج آموزش زبان عربی در مراکز علمی، آموزشی و دانشگاهی آن زمان را بررسی کند و جایگاه طلایه داران آموزش زبان عربی به شیوۀ نوین را شناسایی کند و از این رهگذر به طور ویژه به نقد و بررسی شیوة آموزش زبان عربی دکتر حسین خراسانی در دهه 40 خورشیدی بپردازد که به نوبه خود در آن زمان روش ابتکاری و بی نظیر در ایران بوده است. نامبرده با تألیف یک کتاب سه جلدی، سه جلد کتاب با نام روش مستقیمِ (direct methode) آموزش زبان و ادبیات عربی، توانست طرحی نو و جامع و شامل در آموزش زبان عربی به فارسی زبانان، دراندازد. مؤلف مرحوم، با الهام از الگو های رایج در آموزش زبان به شیوة مستقیم، قصد داشت تمام مهارت های چهارگانة زبان عربی را به انواع مخاطبان ایرانی و متناسب با فرهنگ و سابقة آشنایی ایرانیان با زبان عربی، در یک زمان بندی معلوم (60 جلسه) یاد دهد؛ امری که دربارة آموزش زبان عربی در زمان تألیف کتاب، سابقه نداشته است. اما متأسفانه کتاب های یاد شده نا شناخته مانده و جایگاه آن در فرایند آموزش زبان عربی در ایران مورد معرفی، بررسی و نقد واقع نشده است. این مقاله قصد دارد با معرفی همه جانبة این مجموعه، به نقد و بررسی آن بپردازد و در کنار محاسن آن، برخی کمبود های آن را بیان و بررسی کند.